• 0478 58 54 28
  • cindy@talentenrijk.be
  • Taalmeers 10, 9500 Geraardsbergen
Zoeken
Sluit dit zoekvak.
Gratis
  • 0478 58 54 28
  • cindy@talentenrijk.be
  • Taalmeers 10, 9500 Geraardsbergen
Meer informatie

Expert in het herkennen van verborgen potentieel en talent
 20 jaar ervaring in talenterkénning -en ontwikkeling 
Praktisch & makkelijk toepasbare methode

Ik begeleid jouw kind naar krachtig opgroeien

Je bent een betrokken ouder en doet hard je best voor het geluk en welzijn van je kind. En dat doe je geweldig!

Maar nu het middelbaar zijn intrede heeft gedaan, en je kind zich overeind moet houden in deze complexere schoolomgeving, valt het kaartenhuisje in elkaar; je hebt je kind nog net over het lager heen kunnen tillen, maar in alle eerlijkheid verloopt school nu echt stroef en vrees je dat je kind onvoldoende krachtig staat om zijn schoolperiode vlot te doorlopen (om nog maar te zwijgen van de andere levensfases die zich nog aandienen…)

Je tiener heeft ook weinig waar hij zich aan optrekt; hij laat weinig specifieke talenten of interesses zien en niets boeit hem echt. School is een puur “moeten” en hij haalt totaal geen energie uit de vakken die hij volgt, noch uit buitenschoolse activiteiten. Dat heeft ook zijn uitwerking thuis: de sfeer na schooltijd is te snijden en discussies zijn dagelijkse kost. Je kind is somber, onzeker, of ventileert al zijn frustraties thuis… Onbezorgd ben je als ouder allesbehalve.

Hoe moet je kind zijn middelbaar dan doorkomen? Om nog maar te zwijgen van de daaropvolgende (studie)jaren? Hoe kan hij zich met plezier verder ontwikkelen en een goede basis leggen voor later als die nu al wankelt? En vooral: wat doet dat met jou als ouder?

Expert in het herkennen van verborgen potentieel en talent
 20 jaar ervaring in talenterkénning en -ontwikkeling 
Praktisch & makkelijk toepasbare methode

Ik begeleid jouw kind naar krachtig opgroeien

Je bent een betrokken ouder en doet hard je best voor het geluk en welzijn van je kind. En dat doe je geweldig!

Maar nu het middelbaar zijn intrede heeft gedaan, en je kind zich overeind moet houden in deze complexere schoolomgeving, valt het kaartenhuisje in elkaar; je hebt je kind nog net over het lager heen kunnen tillen, maar in alle eerlijkheid verloopt school nu echt stroef en vrees je dat je kind onvoldoende krachtig staat om zijn schoolperiode vlot te doorlopen (om nog maar te zwijgen van de andere levensfases die zich nog aandienen…)

Je tiener heeft ook weinig waar hij zich aan optrekt; hij laat weinig specifieke talenten of interesses zien en niets boeit hem echt. School is een puur “moeten” en hij haalt totaal geen energie uit de vakken die hij volgt, noch uit buitenschoolse activiteiten. Dat heeft ook zijn uitwerking thuis: de sfeer na schooltijd is te snijden en discussies zijn dagelijkse kost. Je kind is somber, onzeker, of ventileert al zijn frustraties thuis… Onbezorgd ben je als ouder allesbehalve.

Hoe moet je kind zijn middelbaar dan doorkomen? Om nog maar te zwijgen van de daaropvolgende (studie)jaren? Hoe kan hij zich met plezier verder ontwikkelen en een goede basis leggen voor later als die nu al wankelt? En vooral: wat doet dat met jou als ouder?

Herken je dit?

Alweer een gespannen sfeer

Maandagochtend hangt er alweer een gespannen sfeer in de auto; je probeert het luchtig te houden en stemt af op een radiozender die je zoon leuk vindt, maar hij geeft geen kick. Je voelt je maag keren omdat je weet dat hij zijn draai niet vindt op school en er ook weinig zaken zijn waaraan hij zich optrekt. Voor zover je weet, kijkt hij niet uit naar het een of andere vak, of een leerkracht die hem boeit. Grapjes maak je ondertussen al lang niet meer, want het enige wat dat doet, is je zoon nog meer irriteren.

Geen duidelijke interesses

Hoe je je dochter ook observeert en tracht te ontdekken waar zij écht energie uit haalt, je kan maar niets verzinnen waarin zij zich uren in verliest of waarin zij uitblinkt. Het frustreert je ondertussen heel erg als je tijdens een familiebezoek hoort hoe haar neef zich nu volop verdiept in programmering en hier hele weekenden aan werkt. Je voelt je zo machteloos en vraagt je af waarom je bij je dochter niets ontdekt waaruit zij eigenwaarde en voldoening put.

Twijfel over de studiekeuze

Je piekert dan ook constant of je de goede studierichting voor je dochter gekozen hebt. Je ziet bij haar echter geen aanleg die er echt bovenuit steekt, dus kozen jullie maar voor Moderne Talen, een richting waarvoor zij doorgaan goede resultaten haalt. Je dochter haalt haar schouders op als je haar vraagt hoe de dag was en of ze nu wel blij is met haar richting. Ondertussen houdt het je echt wakker; je zou het niet verdragen ze 6 jaar lang met tegenzin naar school te zien gaat. Wat als zij afhaakt of schoolmoe wordt, uitgeblust door een schoolparcours dat haar leegzuigt?

Je vertrouwen als ouder is ook al niet zo sterk

Ondertussen loop je niet hoog op met jezelf; je bent zelf onzeker opgegroeid en hebt eigenlijk ook maar een schoolpad gekozen “op aanraden van”. Want jouw talent was niet echt zichtbaar en wat je écht wilde, heb je nooit durven doen. Je studiejaren, daar heb je je doorheen geploeterd, en nu zit je vast in een job die je niet graag doet en je leegzuigt. En veranderen, dat durf je nu niet meer. Je had je nochtans zo voorgenomen dat je het beter zou doen voor je kind, dat jij je zoon wel zou laten inzien hoe uniek en bijzonder hij is. Dat je wel voluit in je kind en zijn potentieel zou geloven. Maar in alle eerlijkheid, heb je de laatste interesse van je zoon in een alternatievere kunstrichting van tafel geveegd “want het leven is duur en je wil dat hij een goede boterham verdient.” En eigenlijk weet je het heel goed: dit was geen goede beslissing.

Moeilijke zoektocht

Je voelt je alleen in je zoektocht en bent het zo beu als iemand je weer eens zegt “kies maar voor talen, daar kan je altijd iets mee doen.” Het frustreert je, want je wil niet dat je kind “er altijd iets mee kan Je voelt je alleen in je zoektocht en bent het zo beu als iemand je weer eens zegt “ze komt er echt wel door, hoor, iedereen moet naar school.” Je wil niet dat je dochter “er wel door komt”. Je wil dat je dochter oprecht geniet van een fijne schoolperiode. Maar in de klassieke schoolcontext, lijkt je dochter enkel weg te kwijnen. Je hebt je al verdiept in andere onderwijsvormen, zoals Freinet, een school speciaal voor hooggevoelige kinderen, of thuisonderwijs. Want eigenlijk zou dat wel wat zijn voor je dochter, maar ja, hoe zit dat dan met een diploma? “En is dat wel kwalitatief onderwijs?”, vraag je jezelf af. Je bent zo bezorgd uit het klassieke schoolsysteem te stappen maar tegelijk voel je aan alles dat dit het juiste is. Je wil je dochter niet langer zien wegkwijnen… Want zover sta je nu.doen”. Je wil dat hij doet waar hij het allerbest in is en er plezier aan beleeft. Punt.

Herken je dit?

Alweer een gespannen sfeer

Maandagochtend hangt er alweer een gespannen sfeer in de auto; je probeert het luchtig te houden en stemt af op een radiozender die je zoon leuk vindt, maar hij geeft geen kick. Je voelt je maag keren omdat je weet dat hij zijn draai niet vindt op school en er ook weinig zaken zijn waaraan hij zich optrekt. Voor zover je weet, kijkt hij niet uit naar het een of andere vak, of een leerkracht die hem boeit. Grapjes maak je ondertussen al lang niet meer, want het enige wat dat doet, is je zoon nog meer irriteren.

Geen duidelijke interesses

Hoe je je dochter ook observeert en tracht te ontdekken waar zij écht energie uit haalt, je kan maar niets verzinnen waarin zij zich uren in verliest of waarin zij uitblinkt. Het frustreert je ondertussen heel erg als je tijdens een familiebezoek hoort hoe haar neef zich nu volop verdiept in programmering en hier hele weekenden aan werkt. Je voelt je zo machteloos en vraagt je af waarom je bij je dochter niets ontdekt waaruit zij eigenwaarde en voldoening put.

Twijfel over de studiekeuze

Je piekert dan ook constant of je de goede studierichting voor je dochter gekozen hebt. Je ziet bij haar echter geen aanleg die er echt bovenuit steekt, dus kozen jullie maar voor Moderne Talen, een richting waarvoor zij doorgaan goede resultaten haalt. Je dochter haalt haar schouders op als je haar vraagt hoe de dag was en of ze nu wel blij is met haar richting. Ondertussen houdt het je echt wakker; je zou het niet verdragen ze 6 jaar lang met tegenzin naar school te zien gaat. Wat als zij afhaakt of schoolmoe wordt, uitgeblust door een schoolparcours dat haar leegzuigt?

Je vertrouwen als ouder is ook al niet zo sterk

Ondertussen loop je niet hoog op met jezelf; je bent zelf onzeker opgegroeid en hebt eigenlijk ook maar een schoolpad gekozen “op aanraden van”. Want jouw talent was niet echt zichtbaar en wat je écht wilde, heb je nooit durven doen. Je studiejaren, daar heb je je doorheen geploeterd, en nu zit je vast in een job die je niet graag doet en je leegzuigt. En veranderen, dat durf je nu niet meer.

Je had je nochtans zo voorgenomen dat je het beter zou doen voor je kind, dat jij je zoon wel zou laten inzien hoe uniek en bijzonder hij is. Dat je wel voluit in je kind en zijn potentieel zou geloven. Maar in alle eerlijkheid, heb je de laatste interesse van je zoon in een alternatievere kunstrichting van tafel geveegd “want het leven is duur en je wil dat hij een goede boterham verdient.” En eigenlijk weet je het heel goed: dit was geen goede beslissing.

Moeilijke zoektocht

Je voelt je alleen in je zoektocht en bent het zo beu als iemand je weer eens zegt “kies maar voor talen, daar kan je altijd iets mee doen.” Het frustreert je, want je wil niet dat je kind “er altijd iets mee kan Je voelt je alleen in je zoektocht en bent het zo beu als iemand je weer eens zegt “ze komt er echt wel door, hoor, iedereen moet naar school.” Je wil niet dat je dochter “er wel door komt”. Je wil dat je dochter oprecht geniet van een fijne schoolperiode. Maar in de klassieke schoolcontext, lijkt je dochter enkel weg te kwijnen. Je hebt je al verdiept in andere onderwijsvormen, zoals Freinet, een school speciaal voor hooggevoelige kinderen, of thuisonderwijs. Want eigenlijk zou dat wel wat zijn voor je dochter, maar ja, hoe zit dat dan met een diploma? “En is dat wel kwalitatief onderwijs?”, vraag je jezelf af.

Je bent zo bezorgd uit het klassieke schoolsysteem te stappen maar tegelijk voel je aan alles dat dit het juiste is. Je wil je dochter niet langer zien wegkwijnen… Want zover sta je nu”. Je wil dat hij doet waar hij het allerbest in is en er plezier aan beleeft. Punt.

Hoe moet het nu verder?

Hoeveel tijd wil je nog laten voorbijgaan, met je tiener die zich duidelijk niet goed in zijn vel voelt en aan school een grondige hekel heeft? Hoelang wil jij jezelf nog sussen met de gedachte dat je zoon uiteindelijk wel zijn draai vindt, dat hij nog wat “onder zich uit moet komen”? Hoe fijn is het ondertussen dat je zoon met de dag somberder wordt en niets hem moed geeft?

Hoe lang ga je trouwens nog wakker liggen van die kleine spikkel interesse die je dochter toonde maar jij in alle eerlijkheid niet durfde volgen “omdat zij daar later toch geen job in vindt?” En hoe lang ga jij nog schuldig voelen omdat je eigenlijk best weet dat je haar beter zou steunen in haar interesses, hoe “anders” deze ook zijn?

Als je nu niets doet, als je nú niet ontdekt uit welk talent je kind energie put, hoe je dit potentieel ondersteunt en hoe je hem in zijn kracht zet, dan is schoolmoeheid niet veraf (en geloof me, de huidige cijfers hierrond liegen niet). En als je denkt dat je wel nog wat tijd kan kopen, dan heb je sneller dan je denkt elke dag onenigheid met je kind omdat hij zijn frustraties gewoon nergens anders kwijt kan. Het wordt gegarandeerd een ellendige opeenstapeling van studiemoeilijkheden, weinig zelfvertrouwen, demotivatie en zelftwijfel. Bovendien worden de keuzes bij elke nieuwe levensfase echt niet makkelijker en dat terwijl je kinds fundering nu al wankelt. En jij, jij verliest de momenten waar je écht kan genieten van je kind en je gezin…

Los daarvan:

  • Schoolmoeheid -en uitval is wel degelijk een snel groeiend probleem; denk je echt dat je kind hiervan gespaard blijft als hij in een onderwijsvorm zit die niet bij hem past of een studierichting volgt die hem leegzuigt? En dit in een wereld waar jongeren ook nog eens constant overprikkeld worden? Wist je trouwens dat meer en meer jongeren naar een time-outschool gaan om een pauze in te lassen en deze aantallen sterk toenemen? (Ter staving: Artikel Knack Feb ’23 – Julien Dewit, Voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Studenten, “Ruim 10% van de Vlaamse jongeren verlaat vroegtijdig de schoolbanken […] “Ze voelden zich niet passen. Ze waren niet intrinsiek gemotiveerd, noch geïnteresseerd.”)

  • Hoe kan je kind trouwens krachtig en vol vertrouwen opgroeien als hij zich niet eens bewust is van zijn grootste talent en niet naar zijn potentieel kan leven? Dan is alles een opeenstapeling van “moetens” en kost alles zoveel energie…

  • De keuzes vallen ook niet weg na school. Er zal later een beroepskeuze moeten gemaakt worden en dat lukt gewoon niet als je kind zijn talenten niet kent. Leuk, hé, elke dag met tegenzin naar je werk en een leven leiden dat niet bij je past? Een ellendige studietijd is een ding, maar je hele leven lang overleven in plaats van te leven naar je mooiste gave, da’s pas zonde…?

  • Zonder zijn talent en passie te kennen, en hierop ook zo hard te vertrouwen, zal je kind het altijd moeilijk hebben om zelfzeker in het leven te staan en in volle vertrouwen te doen waar hij het beste in is. En hoe gelukkig wordt hij dan?

Het pad van je kind,
dat hoeft echt niet zo hobbelig te zijn…

PLAN EEN GRATIS GESPREK IN

Hoe moet het nu verder?

Hoeveel tijd wil je nog laten voorbijgaan, met je tiener die zich duidelijk niet goed in zijn vel voelt en aan school een grondige hekel heeft? Hoelang wil jij jezelf nog sussen met de gedachte dat je zoon uiteindelijk wel zijn draai vindt, dat hij nog wat “onder zich uit moet komen”? Hoe fijn is het ondertussen dat je zoon met de dag somberder wordt en niets hem moed geeft?

Hoe lang ga je trouwens nog wakker liggen van die kleine spikkel interesse die je dochter toonde maar jij in alle eerlijkheid niet durfde volgen “omdat zij daar later toch geen job in vindt?” En hoe lang ga jij nog schuldig voelen omdat je eigenlijk best weet dat je haar beter zou steunen in haar interesses, hoe “anders” deze ook zijn?

Als je nu niets doet, als je nú niet ontdekt uit welk talent je kind energie put, hoe je dit potentieel ondersteunt en hoe je hem in zijn kracht zet, dan is schoolmoeheid niet veraf (en geloof me, de huidige cijfers hierrond liegen niet). En als je denkt dat je wel nog wat tijd kan kopen, dan heb je sneller dan je denkt elke dag onenigheid met je kind omdat hij zijn frustraties gewoon nergens anders kwijt kan. Het wordt gegarandeerd een ellendige opeenstapeling van studiemoeilijkheden, weinig zelfvertrouwen, demotivatie en zelftwijfel. Bovendien worden de keuzes bij elke nieuwe levensfase echt niet makkelijker en dat terwijl je kinds fundering nu al wankelt. En jij, jij verliest de momenten waar je écht kan genieten van je kind en je gezin…

Los daarvan:

Schoolmoeheid -en uitval is wel degelijk een snel groeiend probleem; denk je echt dat je kind hiervan gespaard blijft als hij in een onderwijsvorm zit die niet bij hem past of een studierichting volgt die hem leegzuigt? En dit in een wereld waar jongeren ook nog eens constant overprikkeld worden? Wist je trouwens dat meer en meer jongeren naar een time-outschool gaan om een pauze in te lassen en deze aantallen sterk toenemen? (Ter staving: Artikel Knack Feb ’23 – Julien Dewit, Voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Studenten, “Ruim 10% van de Vlaamse jongeren verlaat vroegtijdig de schoolbanken […] “Ze voelden zich niet passen. Ze waren niet intrinsiek gemotiveerd, noch geïnteresseerd.”)

Hoe kan je kind trouwens krachtig en vol vertrouwen opgroeien als hij zich niet eens bewust is van zijn grootste talent en niet naar zijn potentieel kan leven? Dan is alles een opeenstapeling van “moetens” en kost alles zoveel energie…

De keuzes vallen ook niet weg na school. Er zal later een beroepskeuze moeten gemaakt worden en dat lukt gewoon niet als je kind zijn talenten niet kent. Leuk, hé, elke dag met tegenzin naar je werk en een leven leiden dat niet bij je past? Een ellendige studietijd is een ding, maar je hele leven lang overleven in plaats van te leven naar je mooiste gave, da’s pas zonde…?

Zonder zijn talent en passie te kennen, en hierop ook zo hard te vertrouwen, zal je kind het altijd moeilijk hebben om zelfzeker in het leven te staan en in volle vertrouwen te doen waar hij het beste in is. En hoe gelukkig wordt hij dan?

Het pad van je kind,
dat hoeft echt niet zo hobbelig te zijn…

avatar

Frank en Katrien

Ouders van Seppe

Lieve Cindy,
Bedankt voor alle inzichten en de vinger te leggen op al die dingetjes waarvan we niet wisten dat we het anders (en zoveel eenvoudiger) konden doen. Niet enkel Seppe voelt zich beter, maar wij krijgen als gezin nu ook meer rust.
Dankjewel voor alles!

woman

Chantal

Mama van Lore

Ik weet niet hoe je het doet, maar merci, het is je gelukt!
Lore is dan toch begonnen met turnen en kijkt er elke woensdag naar uit. Ze geniet er echt van en ik zie haar weer meer lachen. Hopelijk het begin van meer zelfvertrouwen? Soms moet ik me nog wat minder moeien, maar ik doe mijn best.
Mama’s… 🙂
woman

Veerle

Mama van Leon

Hey Cindy,
Even een berichtje om je te laten weten hoe het gaat. De eerste tips en trukjes hebben al geholpen en naast Leon, voel ik ook dat ik veel geleerd heb (ik maak me al wat minder zorgen).
Het zoeken naar zijn talenten vinden we alvast tof om te doen en we kijken uit naar naar het vervolg.
Misschien ontdek ik de mijne uiteindelijk ook nog eens.

avatar

Frank en Katrien

Ouders van Seppe

Lieve Cindy,
Bedankt voor alle inzichten en de vinger te leggen op al die dingetjes waarvan we niet wisten dat we het anders (en zoveel eenvoudiger) konden doen. Niet enkel Seppe voelt zich beter, maar wij krijgen als gezin nu ook meer rust.
Dankjewel voor alles!

woman

Chantal

Mama van Lore

Ik weet niet hoe je het doet, maar merci, het is je gelukt!
Lore is dan toch begonnen met turnen en kijkt er elke woensdag naar uit. Ze geniet er echt van en ik zie haar weer meer lachen. Hopelijk het begin van meer zelfvertrouwen? Soms moet ik me nog wat minder moeien, maar ik doe mijn best.
Mama’s… 🙂
woman

Veerle

Mama van Leon

Hey Cindy,
Even een berichtje om je te laten weten hoe het gaat. De eerste tips en trukjes hebben al geholpen en naast Leon, voel ik ook dat ik veel geleerd heb (ik maak me al wat minder zorgen).
Het zoeken naar zijn talenten vinden we alvast tof om te doen en we kijken uit naar naar het vervolg.
Misschien ontdek ik de mijne uiteindelijk ook nog eens.

WIJ HELPEN JE GRAAG OP WEG

Een gratis video met 10 tips?

Leer mee, samen met andere ouders. Kijk wat hen op weg hielp, en waar zij en hun kind nu staan.

Bekijk hem hier

Je kind gaat weldra naar het middelbaar

Deze nieuwe schoolfase is voor jou en je kind best spannend en  je wil je kind natuurlijk in volle vertrouwen aan het middelbaar laten starten.

Download hier 5 tips om je kind krachtig naar het middelbaar te begeleiden.